Bali 1._Eerste indruk @ kindertehuis Panti Asuhan Poshanten

Het is donderdag en mijn vierde dag op Bali en 3e werkdag in het kindertehuis: ‘Panti Asuhan Poshanten’. 

Maandag rond half 6 lokale tijd kwam ik aan bij het kindertehuis. De reis vanaf boarden tot aankomst heeft 24 uur geduurd. 

Slapen_ Tijdens de vlucht van Amsterdam - Kuala Lumpur (KUL) met onderbrekingen. Vlucht KUL naar Denpasar Bali geheel. Rit van vliegveld naar tehuis in Pohsanten ook  op en af geslapen.

Aankomst_We reden de oprit van het tehuis op en ik zag al kinderen in de tuin en op het bordes. Daar staat ook een tafel met banken en daar zag ik andere vrijwilligers zitten. Ik stapte uit en alles ging even heel snel. Veel kinderen die handje komen schudden en zichzelf voorstellen, tassen worden uit de auto gehaald en naar m’n kamer gebracht. Fabienne (kamergenoot, leeftijdsgenoot en collega vrijwilliger) geeft me direct een rondleiding en de spelregels door. Hier staat dit, is bedoeld voor dat. Hier heb je zus en daar heb je zo.. én denk eraan wc papier deponeren in de afvalemmer en niet in de wc. 

Wij, vrijwilligers hebben een normale wc en douche. De kids hebben hun eigen badkamers, jongens en meisjes gescheiden. Het zijn een soort badplaatsen met 4 natte cellen. Een hok met een verhoging, daarop staat een grote ton met water en een emmertje, dit is de douch. Daarnaast een gat in de grond. Juist, het toilet! De badplaats voor de meisjes zit naast ons slaapkamer.

Wij hebben een ruime slaapkamer voorzien van 3 bedden, een bureau, vakjes kast en een kledingkast. 

Tehuis_Het huis is eigenlijk een rechthoek met een binnentuin.

Voorkant; huiskamer annex speelzaal annex computerruimte, entree, kantoor van Pak Ronnie (huisvader), eetzaal. 

Linkerzijde is de keuken, voorraadkamer en jongens slaapkamers met op de hoek hun badplaats. Achter: slaapkamer annex huis van Pak Ronnie, zijn vrouw en 5 maanden jonge baby, daarnaast ‘ons’ slaapkamer en daarnaast inde rechterhoek de badplaats van de meiden.

Rechterzijde zitten de slaapkamers van de meiden en nog 2 kamers voor vrijwilligers. Als er meer vrijwilligers komen, gaan er meer kinderen bij elkaar op de kamer. 

Verder heeft het huis een grote oprit en tuin met daarin een speelveld, een overkapte speel/studie plaats en een Balé - Balé! Typisch open huisje waar je kan ‘hangen’. Lekker plekje om een blog te typen ;-)! 

Dagindeling_De kinderen worden om 5 uur ‘s ochtends gewekt door muziek die keihard over de binnenplaats knalt. Alleen de eerste ochtend werd ik daarvan wakker, nu een beetje en draai ik me nog even om (gewenning)! Vervolgens gaan ze douchen en klaarmaken voor school. Meesten gaan met eigen scooter, de anderen gaan achterop of pakken een fiets. Dit ritueel gaat vanzelf en hebben ze geen hulp bij nodig. Rond 13 uur komen de eerste weer thuis en de rest volgt. Kleintjes blijven meestal thuis spelen, ouderen hebben vaak iets uiten de deur. Denk aan dans-, muziekles of sport. Om 17:00 uur is het tijd voor corvee. Er zijn verschillende taken in en om het huis die door de kids gedaan worden zoals (bladeren)vegen, dweilen, afwassen, opruimen, schoonmaken etc.. 

Vrijwilligers hoeven niet te helpen. Als ze klaar zijn hebben ze vrije tijd tot 19:00 uur, dan is het tijd voor het avondeten. ‘S middags gemaakt door Bu Ayu. Het bestaat uit rijst met 2 prutjes gevuld met rode en ook soms groene pepers. De ochtend en middag erna wordt dit ook gegeten.

Rode pepers -niet zo mijn ding- zijn hier in zowat elk gerecht verwerkt, zelfs in het sausje wat ik bij een fruitsalade kreeg. Mijn allergie hiervoor staat het eten ervan in de weg. Ayu (kokkin van het tehuis) begrijpt inmiddels dat ik het niet mag en houdt iets apart zonder pepers of ze kookt iets anders speciaal voor mij. Natuurlijk voelde ik me daar eerst erg bezwaard over, maar ze doet het graag. In ieder geval met een grote glimlach. 

Om 20:00 uur is het tijd voor huiswerk. Ieder die huiswerk heeft zoekt een plekje om het te maken. Met Engels en rekenen komen ze wel naar ons toe. Het is soms lastig uitleggen, omdat je niet weet wat ze op school krijgen en hoe. Wat we wel weten is dat het niveau en de manier van onderwijzen anders is. Na huiswerk zijn ze vrij. Rond 22:00 uur liggen de kids op bed. Morgen om 5:00 uur gaat de muziek weer (keihard) aan. Behalve op zondag!

Wennen..._Het is zeker wennen! Alles is nieuw en anders (dan in NL). Wennen heeft bij mij nu nog te maken met loslaten van het idee ‘moeten’. Het gejaagde loslaten. Hier moet niets. Werken is niet wat ik eronder versta. Er is een verwachting dat je er bent. Voornamelijk vanaf 14:00 uur wanneer de kids weer terug komen van school.  Het leven  is anders.

Jij leest nu de dagindeling en stelt je dat in een Nederlandse setting voor. Logisch! Maar echt heel veel is anders,van kookgerei tot gewoontes. Ondanks dat de kinderen hier al behoorlijk westers gewend zijn. 

Als dingen ‘anders’ zijn, word je geconfronteerd met je eigen patronen, gewoontes en gedrag. Ik moet wennen aan deze nieuwe levenswijze, ik moet loslaten wat ik gewend ben in Nederland. En accepteren en goedkeuren dat het zo is. Nu heb ik al 2x ‘moet’ geschreven, niets moet! 

Gister heb ik een mooie zin gelezen die mij aansprak, omdat het mijn les is. Het luidt: 

‘Glimlach, adem en neem de tijd’

Mooier kan ik m’n eerste blog vanuit  Azië niet afsluiten.

X Ellen 

Geintje.... 

Deze blog heb ik niet in 1x geschreven, ondertussen raak ik al steeds meer gewend.. douchen doe ik liever in de cel met de ton en emmertje en voor de hoge nood ga ik snel boven het gat hangen!