Stuiteren op een plastic stoeltje..
17 oktober 2017 - Manggissari, Indonesië
Oooh ik zit te stuiteren op mijn plastic stoeltje..
Terwijl ik bij de "Hardy's" i.v.m. de Wi-Fi mijn blog over week 2 aan het typen ben, zie ik aan een tafel tegenover mij een gezin aanschuiven. Ze zien er prachtig uit. Zo te zien voor een ceremonie. De vrouw en ik hebben oogcontact en lachen naar elkaar.
Niet veel later vraagt ze of ze aan mijn tafel mag zitten ze informeert waar ik vandaan kom en waar ik verblijf. Er ontstaat een spontaan gesprek. Haar man mengt zich aan ons gesprek toe. Hij blijkt guide te zijn op de nu wereld beroemde vulkaan "Gunung Agung"! Zijn werk gebied heeft hij moeten verlaten, vanwege de dreiging tot uitbarsten van de vulkaan. Als het anders was geweest dan had ik met een trekking mee mogen gaan deze berg op. Door deze omstandigheden heeft hij nu meer tijd voor zijn gezin. Mooie vrouw en 3 knappe kinderen.
Ik complimenteer ze op hun kleding en vraag of het om een ceremonie gaat.
Niet te missen natuurlijk! Maar toch vraag ik er naar.
Trots vertellen dat ze vandaag en morgen ceremonie hebben.
Voor mogen hebben ze mij uitgenodigd om daarbij aanwezig te zijn.
Hij zorgt voor een sarong, zij voor mijn haar do en ik moet een wit t-shirt regelen . Denk dat mijn witte shirt met knal roze SuperDry niet gepast is.
De geesten van hun voorouders worden geëerd.
Het is een eer om uitgenodigd te worden en een ceremonie van zo dichtbij mee te mogen maken, dus ik denk dat ik het wel ga doen.
Zo zie je maar weer dat elke dag onvoorspelbaar is.
Dit tussendoortje heeft het schrijven van mijn blog onderbroken. Deze ga ik ook niet meer posten vandaag. Het is bijna 18:00 uur. Ik moet terug naar huis. Eten en daarna heb ik Rikki beloofd verder te helpen met zijn Engels huiswerk
Mooie dingen!
Liefs,
Ellie
Bijzonder dat je daarbij aanwezig mocht zijn!
😘
Kijk uit naar je ervaringen en misschien foto’s! 😘